wtorek, 23 sierpnia 2011
wtorek, 17 maja 2011
poniedziałek, 16 maja 2011
wtorek, 26 kwietnia 2011
Jama
W kierunku drogi dwupasmowej do lubina przez Owczary znajduje się stara jama ze słomą. A obok niej niska ambona.
piątek, 22 kwietnia 2011
sobota, 9 kwietnia 2011
Kościół w Szklarach Górnych
Kościół w Szklarach Górnych – barokowy kościół w Szklarach Górnych w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
Opis
Kościół parafialny pw. św. Piotra i Pawła pochodzi z ok. 1331 r., przebudowany w 1516 r. Kościół orientowany, murowany, dwunawowy, halowy z przyporami w części nawowej. Cztery przęsła naw sprzężone są sklepieniem krzyżowym. Prezbiterium prostokątne, przy którym od strony północnej znajduje się zakrystia. Kruchta oraz kaplica z oknami w kształcie elipsy położone są po południowej stronie nawy. Okna części nawowej ostrołukowe, pozostałe o wykroju pełnym lub prostokątne. W osi budowli od zachodniej strony znajduje się wieża pokryta ostrosłupowym dachem. Dolna część wieży ma obrys czworokąta, zaś od poziomu kalenicy dachu głównego ośmiokąta. Dachy dwuspadziste ceramiczne.
Wnętrze
Wnętrze kościoła posiada, bogaty w większości, barokowy wystrój. Główny element wystroju stanowi piękny drewniany ołtarz z przełomu XVII i XVIII wiek]u, z bogatą dekoracją snycerską. W nawie bocznej i kaplicy umieszczone są dekoracyjne ołtarze boczne z ok. 1720 r. oraz renesansowa drewniana ambona z 1596 r. o cechach manierystycznych. Na wschodnim filarze umieszczony jest wysokiej klasy obraz ze szkoły włoskiej "Madonna z Dzieciątkiem". W kruchcie renesansowa chrzcielnica z XV wieku, wewnątrz kościoła piękne rzeźbione stalle z początku XVIII wieku oraz późnobarokowy rzeźbiony 16-głosowy prospekt organowy z 1740 r. W prezbiterium mieści się osiemnaście płyt nagrobnych z postaciami zmarłych, które ustawione są po prawej i lewej stronie ołtarza. Płyty zwieńczone są wspólnym belkowaniem wspartym na korynckich kolumnach. Płyty stanowią unikalną kolekcję rzeźby nagrobnej o doskonałych proporcjach i rysunku, z których wyróżnia się czternastowieczna gotycka płyta nagrobna z wizerunkiem prawdopodobnie fundatora. Pojedyncze nagrobki znajdują się w kaplicy bocznej oraz w kruchcie. W obrębie murów okalających kościół znajdują się resztki zabytkowego cmentarza przykościelnego.
Historia
Około 1331 r. w miejscu istniejącego obecnie kościoła wzniesiono drewniany kościół, o którym pochodzi wzmianka z 1376 r. W 1516 r. w miejscu drewnianego kościoła z fundacji ówczesnego właściciela dóbr w Szklarach Górnych Glaubitza zbudowano kościół z kamienia i cegły z datą pierwszego kościoła. W 1596 r. kościół wyposażono w ambonę. W XVII wieku właścicielem gruntów i zarządcą kościoła był ziemianin Andrzej Kłobuczyński. Około 1720 r. ufundowano nowy rzeźbiony w drzewie ołtarz w stylu barokowym, którego fundatorem był prawdopodobnie właściciel okolicznych dóbr hrabia d'Hantois de Bronne z Lotaryngii, a w 1740 r. późnobarokowy rzeźbiony prospekt organowy. W 1813 r. podczas kampanii napoleońskiej z kościoła zrabowano większość naczyń liturgicznych. W 1820 r. w kościele przeprowadzono prace restauracyjne. Gruntownej renowacji kościoła oraz licznych zabytków zgromadzonych w kościele dokonano w latach 1908-1915 z inicjatywy i na koszt ówczesnego właściciela majątku Franciszka Walentego Ballestrema.
Około XVI wieku kościół przejęli luteranie. Świątynia przez ponad 400 lat służyła wyznaniu ewangelicko-augsburskiemu. W okresie gdy kościół był luterański, na przykościelnym cmentarzu od północy grzebano zmarłych wyznania rzymskokatolickiego, a od południa ewangelików. W 1949 r. kościół przejęli księża salezjanie.
Ciekawostki
* W części nawowej wystawiony jest dzwon z początku XIV wieku, ufundowany przez rodzinę von Glaubitz, który uniknął przetopienia w okresie kilku wojen.
* Kościół wpisany jest do rejestru zabytków pod poz. 855 z dn. 22.02.61 r.
* W kościele zachował się kielich z 1685 r.
* Przy kościele staje autobus linii numer 4. Przystanek: Szklary Górne
Opis
Kościół parafialny pw. św. Piotra i Pawła pochodzi z ok. 1331 r., przebudowany w 1516 r. Kościół orientowany, murowany, dwunawowy, halowy z przyporami w części nawowej. Cztery przęsła naw sprzężone są sklepieniem krzyżowym. Prezbiterium prostokątne, przy którym od strony północnej znajduje się zakrystia. Kruchta oraz kaplica z oknami w kształcie elipsy położone są po południowej stronie nawy. Okna części nawowej ostrołukowe, pozostałe o wykroju pełnym lub prostokątne. W osi budowli od zachodniej strony znajduje się wieża pokryta ostrosłupowym dachem. Dolna część wieży ma obrys czworokąta, zaś od poziomu kalenicy dachu głównego ośmiokąta. Dachy dwuspadziste ceramiczne.
Wnętrze
Wnętrze kościoła posiada, bogaty w większości, barokowy wystrój. Główny element wystroju stanowi piękny drewniany ołtarz z przełomu XVII i XVIII wiek]u, z bogatą dekoracją snycerską. W nawie bocznej i kaplicy umieszczone są dekoracyjne ołtarze boczne z ok. 1720 r. oraz renesansowa drewniana ambona z 1596 r. o cechach manierystycznych. Na wschodnim filarze umieszczony jest wysokiej klasy obraz ze szkoły włoskiej "Madonna z Dzieciątkiem". W kruchcie renesansowa chrzcielnica z XV wieku, wewnątrz kościoła piękne rzeźbione stalle z początku XVIII wieku oraz późnobarokowy rzeźbiony 16-głosowy prospekt organowy z 1740 r. W prezbiterium mieści się osiemnaście płyt nagrobnych z postaciami zmarłych, które ustawione są po prawej i lewej stronie ołtarza. Płyty zwieńczone są wspólnym belkowaniem wspartym na korynckich kolumnach. Płyty stanowią unikalną kolekcję rzeźby nagrobnej o doskonałych proporcjach i rysunku, z których wyróżnia się czternastowieczna gotycka płyta nagrobna z wizerunkiem prawdopodobnie fundatora. Pojedyncze nagrobki znajdują się w kaplicy bocznej oraz w kruchcie. W obrębie murów okalających kościół znajdują się resztki zabytkowego cmentarza przykościelnego.
Historia
Około 1331 r. w miejscu istniejącego obecnie kościoła wzniesiono drewniany kościół, o którym pochodzi wzmianka z 1376 r. W 1516 r. w miejscu drewnianego kościoła z fundacji ówczesnego właściciela dóbr w Szklarach Górnych Glaubitza zbudowano kościół z kamienia i cegły z datą pierwszego kościoła. W 1596 r. kościół wyposażono w ambonę. W XVII wieku właścicielem gruntów i zarządcą kościoła był ziemianin Andrzej Kłobuczyński. Około 1720 r. ufundowano nowy rzeźbiony w drzewie ołtarz w stylu barokowym, którego fundatorem był prawdopodobnie właściciel okolicznych dóbr hrabia d'Hantois de Bronne z Lotaryngii, a w 1740 r. późnobarokowy rzeźbiony prospekt organowy. W 1813 r. podczas kampanii napoleońskiej z kościoła zrabowano większość naczyń liturgicznych. W 1820 r. w kościele przeprowadzono prace restauracyjne. Gruntownej renowacji kościoła oraz licznych zabytków zgromadzonych w kościele dokonano w latach 1908-1915 z inicjatywy i na koszt ówczesnego właściciela majątku Franciszka Walentego Ballestrema.
Około XVI wieku kościół przejęli luteranie. Świątynia przez ponad 400 lat służyła wyznaniu ewangelicko-augsburskiemu. W okresie gdy kościół był luterański, na przykościelnym cmentarzu od północy grzebano zmarłych wyznania rzymskokatolickiego, a od południa ewangelików. W 1949 r. kościół przejęli księża salezjanie.
Ciekawostki
* W części nawowej wystawiony jest dzwon z początku XIV wieku, ufundowany przez rodzinę von Glaubitz, który uniknął przetopienia w okresie kilku wojen.
* Kościół wpisany jest do rejestru zabytków pod poz. 855 z dn. 22.02.61 r.
* W kościele zachował się kielich z 1685 r.
* Przy kościele staje autobus linii numer 4. Przystanek: Szklary Górne
C.D.
Państwo Polska
Województwo dolnośląskie
Powiat lubiński
Gmina Lubin
Strefa numeracyjna (+48) 76
Kod pocztowy 59-335
Tablice rejestracyjne DLU
Województwo dolnośląskie
Powiat lubiński
Gmina Lubin
Strefa numeracyjna (+48) 76
Kod pocztowy 59-335
Tablice rejestracyjne DLU
Informacje z Wikipedii
Szklary Górne – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.
W latach 1945-54 siedziba gminy Szklary Górne. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego. Do sołectwa Szklary Górne należą też wsie Lubków i Owczary.
Położenie
Szklary Górne położone są w południowo-zachodniej Polsce w północno-wschodniej części Wysoczyzny Lubińskiej na wysokości 150 m n.p.m., około 7.2 km na północny zachód od Lubina. Obszar wsi położony jest na terenie, który w przeszłości objęty był zlodowaceniem środkowo-polskim.
Opis
Duża wieś o nieregularnym kształcie i zwartej zabudowie. Zabudowa wsi składa się z budynków gospodarczych i mieszkalnych rozlokowanych obok dróg, które tworzą ulice. Jest to wieś typu wielodrożnica, o charakterze rolniczym. Wokół wsi rozciągają się rozległe użytki rolne, a przez wieś przebiega kilka dróg. Północne i zachodnie obrzeża wsi na granicy Wzgórz Polkowickich zajmują niewielkie lasy, w bliskim otoczeniu wsi występują niewielkie pasy zieleni z drzew liściastych, wzdłuż potoku i miedz, oraz w formie przydomowych nasadzeń. We wsi zachowało się kilka zabudowań gospodarskich z przełomu XVIII - XIX wieku, pałac, kościół pw. św. Piotra i Pawła z początku XVI wieku, zbudowania folwarczne z budynkiem o klacysystycznych cechach oraz park pałacowy. We wsi mieści się kuratoryjny Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dzieci z upośledzeniem lekkim.
Historia
Pierwsze ślady bytności człowieka na obszarze Szklar Górnych pochodzą z okresu epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Na terenie wsi istniała osada o wpływach kultury rzymskiej i celtyckiej, świadczą o tym ślady jakie znaleziono podczas prac archeologicznych. Pierwotna słowiańska nazwa Glasovici w późniejszych czasach uległa germanizacji i przyjęła nazwę "Glaserdorf" a następnie "Ober Glaserdorf". W przeszłości teren obecnych Szklar należał do księstwa legnickiego, głogowskiego i ścinawskiego. W I połowie XIV wieku na terenie obecnej wsi stał otoczony fosą zamek, pełniący funkcję strażnicy granicznej. Włości leżały wówczas w granicach księstwa ścinawskiego i wraz z zamkiem należały do księcia Jana ścinawskiego. W 1331 roku, książę Jan, sprzedał osadę i okoliczne włości Hansowi von zu Dohna. Prawdopodobnie w tym samym roku został wzniesiony miejscowy kościół. Pod koniec XVI wieku, włości nabył ród Glaubitzów i przez ponad sto lat miejscowość znajdowała sie w dóbrach Glaubitzów. WXVII wieku właścicielem gruntów i zarządcą kościoła był ziemianin Andrzej Kłobuczyński. W I połowie XVII wieku w miejscu zamku wzniesiono barokowy pałac, oraz założono park krajobrazowo-naturalistyczny z elementami architektury ogrodowej. Na początku XVIII wieku miejscowość wraz z majątkiem nabył hrabia d’Hantois de Bronne z Lotaryngii. Nie mając potomstwa w linii prostej, właściciel przekazał dobra bratankowi, hrabiemu Haussonville i w rękach tego rodu pozostały do 1833 roku. Po 1833 przez 60 lat włości należały do Fuhrmanna-Karringa. W 1899 roku posiadłość została nabyta przez zniemczoną rodzinę włoską Ballestrem di Castellengo, która była własnością rodu do 1945 r., a ostatnim właścicielem był dr Michael Wolfgang Friedrich Franz Ballestre. W latach międzywojennych we wsi przebywała dość liczna grupa polskich emigrantów zarobkowych, których zatrudniano w dobrach Ballestremów. Podczas II wojny światowej w Szklarach Górnych mieścił się podobóz jeniecki. Głównie przetrzymywani w nim byli Polacy, Francuzi i Włosi, których zatrudniano w miejscowym majątku. Po wojnie we wsi funkcjonowało duże Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 60.i 70. XX wieku we wsi mieścił się Zakład Poprawczy Ministerstwa Sprawiedliwości. Do lat 80. XX wieku we wsi funkcjonowała linia kolejowa ze stacją PKP, biblioteka, klub wiejski, ośrodek zdrowia, gospoda, GRN, leśnictwo, obecnie większość z nich uległa likwidacji jak linia kolejowa, po której został tylko nasyp.
Godne uwagi
* Gotycki kościół parafialny św. Piotra i Pawła, wzmiankowany w 1376 r., obecny wzniesiony w początkach XVI wieku.
* Kompleks pałacowo parkowy z pałacem z I połowy XVII wieku i starodrzewem w parku.
* Kompleks zabudowań gospodarczych .
Komunikacja
Do Szklar Górnych od 1 września 2008 roku dojeżdża autobus miejski z Lubina.
W latach 1945-54 siedziba gminy Szklary Górne. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego. Do sołectwa Szklary Górne należą też wsie Lubków i Owczary.
Położenie
Szklary Górne położone są w południowo-zachodniej Polsce w północno-wschodniej części Wysoczyzny Lubińskiej na wysokości 150 m n.p.m., około 7.2 km na północny zachód od Lubina. Obszar wsi położony jest na terenie, który w przeszłości objęty był zlodowaceniem środkowo-polskim.
Opis
Duża wieś o nieregularnym kształcie i zwartej zabudowie. Zabudowa wsi składa się z budynków gospodarczych i mieszkalnych rozlokowanych obok dróg, które tworzą ulice. Jest to wieś typu wielodrożnica, o charakterze rolniczym. Wokół wsi rozciągają się rozległe użytki rolne, a przez wieś przebiega kilka dróg. Północne i zachodnie obrzeża wsi na granicy Wzgórz Polkowickich zajmują niewielkie lasy, w bliskim otoczeniu wsi występują niewielkie pasy zieleni z drzew liściastych, wzdłuż potoku i miedz, oraz w formie przydomowych nasadzeń. We wsi zachowało się kilka zabudowań gospodarskich z przełomu XVIII - XIX wieku, pałac, kościół pw. św. Piotra i Pawła z początku XVI wieku, zbudowania folwarczne z budynkiem o klacysystycznych cechach oraz park pałacowy. We wsi mieści się kuratoryjny Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dzieci z upośledzeniem lekkim.
Historia
Pierwsze ślady bytności człowieka na obszarze Szklar Górnych pochodzą z okresu epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Na terenie wsi istniała osada o wpływach kultury rzymskiej i celtyckiej, świadczą o tym ślady jakie znaleziono podczas prac archeologicznych. Pierwotna słowiańska nazwa Glasovici w późniejszych czasach uległa germanizacji i przyjęła nazwę "Glaserdorf" a następnie "Ober Glaserdorf". W przeszłości teren obecnych Szklar należał do księstwa legnickiego, głogowskiego i ścinawskiego. W I połowie XIV wieku na terenie obecnej wsi stał otoczony fosą zamek, pełniący funkcję strażnicy granicznej. Włości leżały wówczas w granicach księstwa ścinawskiego i wraz z zamkiem należały do księcia Jana ścinawskiego. W 1331 roku, książę Jan, sprzedał osadę i okoliczne włości Hansowi von zu Dohna. Prawdopodobnie w tym samym roku został wzniesiony miejscowy kościół. Pod koniec XVI wieku, włości nabył ród Glaubitzów i przez ponad sto lat miejscowość znajdowała sie w dóbrach Glaubitzów. WXVII wieku właścicielem gruntów i zarządcą kościoła był ziemianin Andrzej Kłobuczyński. W I połowie XVII wieku w miejscu zamku wzniesiono barokowy pałac, oraz założono park krajobrazowo-naturalistyczny z elementami architektury ogrodowej. Na początku XVIII wieku miejscowość wraz z majątkiem nabył hrabia d’Hantois de Bronne z Lotaryngii. Nie mając potomstwa w linii prostej, właściciel przekazał dobra bratankowi, hrabiemu Haussonville i w rękach tego rodu pozostały do 1833 roku. Po 1833 przez 60 lat włości należały do Fuhrmanna-Karringa. W 1899 roku posiadłość została nabyta przez zniemczoną rodzinę włoską Ballestrem di Castellengo, która była własnością rodu do 1945 r., a ostatnim właścicielem był dr Michael Wolfgang Friedrich Franz Ballestre. W latach międzywojennych we wsi przebywała dość liczna grupa polskich emigrantów zarobkowych, których zatrudniano w dobrach Ballestremów. Podczas II wojny światowej w Szklarach Górnych mieścił się podobóz jeniecki. Głównie przetrzymywani w nim byli Polacy, Francuzi i Włosi, których zatrudniano w miejscowym majątku. Po wojnie we wsi funkcjonowało duże Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 60.i 70. XX wieku we wsi mieścił się Zakład Poprawczy Ministerstwa Sprawiedliwości. Do lat 80. XX wieku we wsi funkcjonowała linia kolejowa ze stacją PKP, biblioteka, klub wiejski, ośrodek zdrowia, gospoda, GRN, leśnictwo, obecnie większość z nich uległa likwidacji jak linia kolejowa, po której został tylko nasyp.
Godne uwagi
* Gotycki kościół parafialny św. Piotra i Pawła, wzmiankowany w 1376 r., obecny wzniesiony w początkach XVI wieku.
* Kompleks pałacowo parkowy z pałacem z I połowy XVII wieku i starodrzewem w parku.
* Kompleks zabudowań gospodarczych .
Komunikacja
Do Szklar Górnych od 1 września 2008 roku dojeżdża autobus miejski z Lubina.
Dlaczego?
Ten blog został stworzony ku pamięci miejscowości Szklary Górne k. Lubina. Wierzę, że nie odkryto tam całego potencjału.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
LinkWithin
